ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΜΑΣ ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΟΔΩΡΗ ΜΠΑΦΑΛΟΥΚΟ

ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ ΦΕΤΟΣ

Ο Ουμπού Τύραννος (Ubu Roi), του Άλφρεντ Ζαρρύ (Alfred Jarry), πρωτοπαίχτηκε στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου 1896. Από την πρώτη στιγμή με την πρώτη λέξη που μόλις πρόλαβε να αρθρώσει ο πρώτος ηθοποιός,  “merdre,” (κάτι σαν «σκαρτά» η «σκρατά») άρχισαν οι επευφημίες, τα γιουχαρίσματα και οι ζητωκραυγές από τους ένθερμους θεατρόφιλους οι οποίοι δεν έπαψαν να ανταλλάσσουν βρισιές σε όλη τη διάρκεια της παράστασης με αποτέλεσμα να κλείσει το θέατρο και η πρεμιέρα του να είναι και η τελευταία παρουσίαση του έργου. Από ‘κει και πέρα, ο Ουμπού έγινε θρύλος. Το έργο πού σημάδευσε την αρχή μιας νέας εποχής οπού ο καλλιτέχνης εκφράζει τα δικά του συναισθήματα και δεν ακολουθεί τυφλά τις απαιτήσεις μιας αυτάρεσκης και πλαδαρής καλλιτεχνικής κοινωνίας πελατειακά δεμένης με το χρήμα και την εξουσία. Εξπρεσιονιστές, Σουρεαλιστές, Φουρτουριστές, Ντανταϊστές, όλα τα πρωτοποριακά κινήματα της τέχνης του εικοστού αιώνα έχουν διεκδικήσει τον Ουμπού σαν σύμβολο της ανεξαρτησίας τους από το κατεστημένο. Δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει αυτό το μοναδικό έργο. Ο ίδιος ο Ζαρρύ επέλεξε το οξύμωρο «δραματική κωμωδία» όταν το πρωτοπαρουσίασε. Τερατώδης φάρσα, αναρχική παρωδία, εκρηκτική φαρσοκωμωδία, όλα αυτά κι άλλα πολλά έχουν κατά καιρούς περιγράψει τον Ουμπού στην διαχρονική θεατρική του πορεία. Ότι και να πει κανείς, ο Ουμπού παραμένει μια δυναμική χειρονομία εναντίον τις εξεζητημένης ευπρέπειας και κουτοπονηριάς που χαρακτηρίζει την εξουσία.