Για πρώτη φορά γιορτάστηκε στην Άνδρο η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Το μήνυμα του Ανατόλι Βασίλιεφ για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου:
«Έχουμε ανάγκη το θέατρο;
Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται ενώπιον χιλιάδων επαγγελματιών του θεάτρου και εκατομμυρίων κουρασμένων από αυτό, ανθρώπων.
Γιατί το έχουμε ανάγκη;
Στις μέρες μας, συγκρινόμενη με τις πλατείες των πόλεων και τις γαίες των κρατών, όπου πραγματικές τραγωδίες συμβαίνουν καθημερινά στη ζωή, η σκηνή μοιάζει πια ασήμαντη.
Τι σημαίνει το θέατρο για μας;
Επίχρυσες γκαλερί και μπαλκόνια σε θεατρικές αίθουσες, βελουδένιες πολυθρόνες, βρώμικα παρασκήνια, δουλεμένες φωνές των ηθοποιών – ή αντιθέτως, κάτι διαφορετικό: Μαύρα κουτιά, βαμμένα με λάσπη και αίμα, γεμισμένα με ένα τσούρμο λυσσαλέων γυμνών σωμάτων.
Τι θα μπορούσε να μας πει;
Τα πάντα!
Το θέατρο μπορεί να μας μιλήσει για τα πάντα.
Για το πώς οι θεοί κατοικούν στον ουρανό, πώς οι φυλακισμένοι μαραζώνουν σε υπόγειες σπηλιές και πώς το πάθος μας εξυψώνει και πώς η αγάπη μπορεί να μας καταστρέψει, πως κανείς δεν έχει ανάγκη έναν καλόν άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο και πώς βασιλεύει ο δόλος, πώς μερικοί άνθρωποι ζουν σε διαμερίσματα, ενώ τα παιδιά εξασθενούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και πώς όλοι θα πρέπει να επιστρέψουν πίσω στην έρημο και πώς μέρα με τη μέρα αναγκαζόμαστε να αποχωριστούμε τους αγαπημένους μας – το θέατρο μπορεί να μας μιλήσει για όλα.
Το θέατρο υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει παντοτινά.
Και τώρα, τα τελευταία πενήντα έως εβδομήντα χρόνια, μας είναι ιδιαίτερα αναγκαίο. Γιατί είναι εμφανές ότι από όλες τις δημόσιες τέχνες μόνο το θέατρο έχει τη δυνατότητα της μετάδοσης – του λόγου, από στόμα σε στόμα, από βλέμμα σε βλέμμα, από χέρι σε χέρι, από σώμα σε σώμα. Το θέατρο δεν χρειάζεται διαμεσολαβητή για να ταξιδέψει ανάμεσα στους ανθρώπους – αποτελεί την πιο διάφανη πλευρά του φωτός, δεν ανήκει ούτε στον νότο, ούτε στον βορρά, στην ανατολή ή τη δύση – ω όχι, είναι η ουσία του ιδίου του φωτός, που λαμπυρίζει από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου, ενός φωτός που ακαριαία αναγνωρίζει κάθε εχθρικό ή φιλικό πρόσωπο.
Και χρειαζόμαστε ένα ποικίλο θέατρο, παντός είδους. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι από όλες τις μορφές του θεάτρου οι πιο περιζήτητες θα αποδειχθούν οι αρχαϊκές μορφές του. Το τελετουργικό θέατρο δεν πρέπει να τοποθετείται με τεχνητό τρόπο σε αντιδιαστολή με τα «πολιτισμένα έθνη». Ο λαϊκός πολιτισμός αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο, καθώς ο ούτω καλούμενος «πολιτισμός της πληροφορίας» σταδιακά αντικαθιστά και εκδιώκει τις φυσικές οντότητες, καθώς και την ελπίδα μας για μια συνάντηση μαζί τους, κάποτε.
Μα τώρα το βλέπω ξεκάθαρα: το θέατρο άνοιξε. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.

Το Σάββατο 26 Μαρτίου 2016, γιορτάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου η οποία έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται πάντα στις 27 Μαρτίου από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου.
H Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου, η οποία κάθε χρόνο γιορτάζει αυτή την ημέρα και σε διαφορετικό νησί του Αιγαίου, φέτος πραγματοποίησε τον εορτασμό στην Άνδρο. Συνδιοργανωτές  ήταν  ο Δήμος Άνδρου, ο Θεατρικός Όμιλος και η Λαϊκή Σκηνή.
Η Αγγελική Στρατή παρουσίασε την εκδήλωση, ενώ το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου που φέτος έγραψε ο ρωσικής καταγωγής σκηνοθέτης παιδαγωγός και ερευνητής Ανατόλι Βασίλιεφ διάβασε η Μαρίτσα Φιλικού – Πιττακίδου, πρόεδρος του Θεατρικού Ομίλου Άνδρου.
Ο αντιπρόεδρος της Ο.Ε.Θ.Α.  Γιάννης Δεσύπρης, διάβασε το μήνυμα της προέδρου κ. Μαρίας Βενέτη που για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να έρθει στην Άνδρο και μίλησε για το έργο της Ομοσπονδίας:

• Τις  Συναντήσεις των Ερασιτεχνικών Ομάδων Αιγαίου σε διαφορετικό κάθε χρόνο νησί.
• Τις θεατρικές παραστάσεις που διοργανώνει στα νησιά της άγονης γραμμής. 
• Τις πρώτες προσπάθειες που γίνονται ώστε να διοργανωθεί τον επόμενο χρόνο μία τέτοια συνάντηση θεατρικών ομάδων Αιγαίου στην Άνδρο.